Stichting Wiesje 2013
Het is alweer ruim een week geleden dat ik enigszins gespannen aanschoof aan 1 van de feestelijk gedekte tafels in de Arendshoeve om de charity brunch van Stichting Wiesje bij te wonen. De zaal zat vol, er had echt niemand meer bij gekund en dat voelt goed. Aan het eten zal het niet liggen, en aan het vermaak ook niet. Gerda Havertong weet altijd een aantal topartiesten te strikken voor haar jaarlijkse brunch. In mijn vorige blog schreef ik al welke BN-ers nu weer de revue passeren dus dat ga ik hier niet nog een keer doen. Ik moet wel even kwijt dat Karin Bloemen mijn hart veroverd heeft. Wat een kanjer is dat. Ze had de hele zaal plat, en dat om 2 uur 's middags.
Maar... er moest geld verdiend worden, voor stichting Wiesje, dus voor mij draaide het toch vooral om de kunstveiling. Je wilt tenslotte niet dat er geen hond op jouw schilderij biedt. Nou was ik door de vorige 2 veilingen wel een beetje gerustgesteld, maar het blijft eng. Deze keer was Willibrord Frequin de veilingmeester, wat wel bijzonder situaties opleverde. Dat mijn kleine schilderijtje zomaar in een paar minuten naar de 1800 Euro zou schieten had ik niet vantevoren kunnen bedenken. Meestal blijven de kunstenaars redelijk anoniem op de achtergrond (wat ik eigenlijk niet heel erg vind), maar vandaag konden ze even niet om mij heen. Ik werd naar voren geroepen, kreeg applaus, werd van alle kanten gefeliciteerd, kort geïnterviewd, moest op de foto etc. (toch eigenlijk ook wel leuk) En nu, ruim een week later, zit ik nog steeds een beetje na te genieten, en me af te vragen of ik geen onzin uitgekraamd heb in mijn zenuwen, want ik kan me echt niet meer herinneren wat ik allemaal in die microfoon gezegd heb. De hits op mijn website zijn in ieder geval omhoog geschoten en dat is toch wel een heel leuk neveneffect. Bij mij moet er tenslotte ook geld verdiend worden.